علوم کامپیوتر (رایانه) و کاربرد­های آن در علوم مختلف و زندگی روزمره با سرعت باور نکردنی در حال پیشرفت می­باشد، به طوری که امروزه بخش لاینفک و بلکه یکی از مهمترین زمینه­ها از سرمایه هر کشور بشمار می­آید. در این راستا، کشورهای دنیا سالانه هزینه­های زیادی را جهت آموزش و ارتقا سطح دانش و اطلاعات کامپیوتری جامعه خود می­پردازند. مسلم است این آموزش­ها باید در قالب­های مختلف با توجه به گروه سنی، شغل و میزان تحصیلات به همه افراد جامعه تعلق گیرد.

در راستای همین اهداف، سیاست گذاری کشورهای مختلف دنیا در این رابطه متفاوت می­باشند. برخی از کشورها مانند استرالیا، مجارستان و فلاند ­شروع آموزش علم کامپیوتر و برنامه­نویسی کامپیوتر را از دوران تحصیل ابتدایی (از ۷ سال به بالا) شروع کرده­اند، و برخی دیگر مانند انگلستان و چین  آموزش­های رایانه­ای خود را از سنین پیش از دبستان (۳ تا ۶ سال) به صورت هدفمند و بازی محور آغاز کرده­اند. با توجه به مطالعات و تجربیات بعمل آمده، شروع آموزش مقدماتی کامپیوتر در کشورهای در حال توسعه از دوره اول ابتدایی به صورت بسیار محدود می­باشد. امروزه می­توان برنامه­نویسی کامپیوتر را به عنوان یک مهارت و سواد جدید برای کودکان و نوجوانان تلقی کرد که تاثیرات بسزایی برروی: “بالا بردن سطح اعتماد به نفس، خلاقیت و نوآوری، تقویت قدرت استدلال و حل مسائل واقعی، تقویت تفکر انتقادی، توسعه تفکر منطقی، بهبود عملکرد ریاضی ذهن، کمک به درک مفاهیم انتزاعی، یادگیری انجام کارگروهی، و کارآفرینی در سنین کودکی و نوجوانی ” دارا می­باشد. از سوی دیگر، توانایی روبرو شدن با چالش­ها به روش­های مختلف، حاصل داشتن هوش خلاق است. زمانیکه کودکان و نوجوانان خلاقیت را در خود پرورش می­دهند، یاد می­گیرند به قابلیت‌ها و توانایی­های منحصر به فرد خود اعتماد کنند. از این طریق کودکان و نوجوانان نگرش مثبتی به روند حل مساله پیدا می­کنند.

کودکان و نوجوانان خلاق در بزرگسالی تبدیل به انسان­هایی متکی به نفس و کاردان می­شوند. بنابراین، آموزش برنامه­نویسی کامپیوتر توام با پرورش خلاقیت می‌توانند در راستای پرورش قابلیت­ها و پتانسیل ­های فکری کودکان و نوجوانان بسیار مثمر­ثمر باشند.